“çıkmaz sokaktan dönerken” adlı hikayesi üzerinde bir tahlil denemesi

Alimcan İnayet,Hatice Özge Bilir
ÖZET
Çağdaş Uygur edebiyatında hikâye türü 1930’lu yıllarda ortaya çıkmıştır. Seyfettin Azizi’nin “Yetim Tohtı” adlı hikâyesi Uygur hikâyeciliğindeki ilk örnek sayılır. 1940’lı ve 1950’li yıllara gelindiğinde Uygur hikâyeciliği oldukça önemli bir seviyeye ulaşmıştır. Zunun Kadiri’nin “Mağdur Ketkende” (Kuvvetten Düşerken) ve “Çenıkış” adlı hikâyeleribu seviyeyi temsil etmektedir. Ancak 1960’lı yıllarda çeşitli politik-ideolojik nedenlerle bu seviye sürdürülememiştir. Erşdin Tatlık’ın 1961 yılında yazdığı “Xalta Koçidin Yanganda” (Çıkmaz Sokaktan Dönerken) adlı hikâyesi Uygur hikâyeciliğinin 1960’lı yıllardaki seviyesinin tespitinde güzel bir örnektir. Bu makalede ErşidinTatlık’ın söz konusu hikâyesi şekil, muhteva ve üslup özellikleri bakımından tahlil edilecektir.
Anahtar Sözcükler: Uygur Edebiyatı, Erşidin Tatlık, Kambernisa, Hikâye, Karakter

Makalenin tamamına erişmek için lütfen linki tıklayın:  ERŞİDİN TATLIK’IN XALTA KOÇİDİN YANĞANDA

Kaynak: Uluslararası Uygur Araştırmaları Dergisi